Stwardnienie rozsiane – objawy i leczenie SM

Co roku około 2,5 tysiąca osób w Polsce dowiaduje się, że ma stwardnienie rozsiane. SM, bo tak w skrócie nazywa się to schorzenie, dotyka głównie młode kobiety między 20. a 40. rokiem życia. Jakie wyróżnia się postacie choroby o tysiącu twarzach? Co należy do najczęstszych objawów stwardnienia rozsianego? Jak się je leczy?

Stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex, SM) to przewlekła choroba demielinizacyjna centralnego układu nerwowego. Każda komórka nerwowa ma jedną długą wypustkę – akson – która pokryta jest osłonką mielinową. Dzięki tej osłonce może sprawnie przesyłać sygnały nerwowe. W stwardnieniu rozsianym dochodzi do rozpadu i zaniku osłonek mielinowych w różnych obszarach mózgu i/lub rdzenia kręgowego, co prowadzi do niewłaściwego przekazywania impulsów nerwowych.

Szacuje się, że stwardnienie rozsiane występuje u 40 do 60 pacjentów na 100 tys. osób. Zgodnie z tym, co pojawiło się we wstępie, diagnozuje się je głównie u młodych kobiet między 20. a 40. rokiem życia – kobiety chorują na SM dwa razy częściej niż mężczyźni.

Wyróżnia się cztery postacie SM:

– postać rzutowo-remisyjna, w której okresy zaostrzeń (rzutów) występują na przemian z okresami wyciszenia objawów (remisji),

– postać pierwotnie postępującą, w której stan zdrowia chorego stopniowo się pogarsza, ale nie ma rzutów,

– postać wtórnie postępującą, która jest efektem transformacji postaci rzutowo-remisyjnej i wiąże się ze stałym pogarszaniem się stanu zdrowia pacjenta,

– postać pierwotnie postępującą z zaostrzeniami, w której oprócz stopniowego pogarszania się stanu zdrowia dodatkowo obserwuje się okresy znacznego nasilenia objawów (rzuty).

Objawy stwardnienia rozsianego

Jak objawia się stwardnienie rozsiane? SM nie bez powodu nazywa się chorobą o tysiącu twarzach. Jej symptomy mogą być bardzo różne, często pozornie niezwiązane z pojawiającymi się uszkodzeniami w układzie nerwowym.

Najczęściej pierwszym objawem stwardnienia jest pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, które wiąże się z bólami gałki ocznej, osłabieniem ostrości wzroku, podwójnym widzeniem, zaburzeniem widzenia barw oraz zawrotami głowy. U niektórych pacjentów występują także osłabienia kończyn, zaburzenia czucia powierzchniowego czy zaburzenia chodu i koordynacji ruchowej.

Nie zawsze jednak symptomy są tak oczywiste. Zdarza się, że SM powoduje najpierw skrajne zmęczenie, zaburzenia mowy, problemy z koncentracją oraz drżenie, drętwienie i mrowienie kończyn. Z czasem chorzy mogą się skarżyć również na niedowłady kończyn, zaburzenia oddawania moczu i stolca, upośledzenie pamięci, dysfunkcje seksualne czy neuralgie nerwu trójdzielnego. Objawy zależą od tego, gdzie doszło do uszkodzenia osłonek mielinowych.

W postaci rzutowo-remisyjnej symptomy pojawiają się lub zaostrzają na okres od kilku dni do kilku tygodni, a następnie całkowicie albo częściowo cofają, zaś w postaciach postępujących nasilają się z czasem. Co ważne, nie da się przewidzieć częstotliwości rzutów.

Stwardnienie rozsiane – leczenie

Jak wygląda leczenie stwardnienia rozsianego? Leczenie skupia się na łagodzeniu objawów i spowolnieniu rozwoju choroby lub zmniejszeniu częstości rzutów. W trakcie rzutów podaje się glikokortykosteroidy dożylnie, a w ramach modyfikacji przebiegu SM wykorzystuje się farmakoterapię różnymi lekami, m.in. interferonem β1a, interferonem β1b, natalizumabem czy mitoksantronem.

Wiele ośrodków testuje także nowe leki o większej skuteczności i bezpieczeństwie. Na przykład Poradnia Stwardnienia Rozsianego prowadzi obecnie badania kliniczne dla pacjentów z postacią rzutową i postępującą z wykorzystaniem różnych cząsteczek. Więcej na ten temat możesz dowiedzieć się tu:https://neuroprotect.pl/cherry-services/poradnia-sm/

Oprócz tego pacjentom z SM zaleca się stałą rehabilitację ruchową, żeby wzmacniać mięśnie.

—

Artykuł sponsorowany